Dogma 95 yönetmenlerinin, takip etmeye and içtiği, hem teknik hem de anlatıya yönelik bu kuralların amaçlarından biri, kapitalizmin agresif tutumuna paralel olarak iyi bir filmin ancak büyük bütçelerle çekilebileceği algısının, gişe ve hasılat kaygılarının ağır bastığı, sinemanın giderek sanattan uzaklaştığı bir pazarda, sinemanın gerçek ruhunu tekrar hatırlatmak, sinemayı sahtelikten kurtarıp gerçek samimiyetine, özüne kavuşturmak diye düşünüyorum. Akımın kurallarının, film çekmenin herkes için mümkün olabileceği bir alan açtığını ve dolayısıyla sinema sanatına uluslararası ölçekte bir demokratikleşme getirdiğini de düşünüyorum.

Hareketin asli amaçlarından biri de, yanılsamaların sinemasında gerçekliği yakalamaktır. Akım, post- prodüksiyon, filtre gibi yöntemleri kullanarak sahnelerle oynamadan, şu anda ve burada çekilmiş olanı yani gerçekliği olduğu gibi yansıtmayı hedefler. Hollywood anlatı dilinin çekim tekniklerden uzak durarak, yapay aksiyon ve teknolojik hileleri önleyerek gerçek, saf sinemayı elde etmeyi arzular. Dogma 95 akımında yakın çekimler, hareketli kamera kullanımı, doğal ışık, doğal mekanlar, müzik kullanılmaması gibi doğallığı açığa çıkaran yöntemler büyük önem taşır. Bu akıma göre, film çekmek kolektif bir iştir ve disiplin gerektirir.

Dogma 95 akımını, sinema tarihi içerisinde biçimleniş süreci, başka bir sinemanın mümkün olabileceğine yönelik öne sürdüğü net, keskin bir dille oluşturulmuş manifestosuyla temeli sağlam bir başkaldırı olarak nitelendiriyorum. Bir sinemacı olmamama rağmen sanatla içli dışlı bir birey olarak akımın içerik ve motivasyonunun beni oldukça heyecanlandırdığını da söylemeliyim. Akıma yönelik okumalarımdan sonra sanatın her türlüsünde benzer arayışların, sorgulamaların, düşünsel ve biçimsel yapıların olduğunu/oluştuğunu, bir sinemacı ile bir mimarın kendi sanatlarına ortak, benzer bir pencereden bakabildiklerini, aynı bakış açısı ve yaklaşımla farklı sanat ürünlerini üretebileceklerini anladım. Bir yönetmenin bir filmi illüzyonlardan uzak durarak tüm gerçekliği ile yansıtması kadar, bir mimarın bir yapıyı da aynı bağlamla tasarlayabileceği çok açık. Dogma 95 akımının beni bu kadar heyecanlandırmasının bir diğer nedeni de sanırım kendi mimarlığımdaki düşünsel yapıyı bu akımda görmek oldu. Doğal ışık, doğal mekanlar, sadelik, kolektivizm, gerçeklere sıkı sıkıya bağlılık, gerçek dışı unsurların olmayışı, sesin görüntülerden ayrı üretilmemesi, disiplin, deneysel ve çağdaş yaklaşım gibi hususlar oldukça tanıdık.